Ailesi ve Okulunun Teşviki ile Cinsiyet Değiştiren 13 Yaşındaki Kız İntihar Etti

Amerika'da 13 yaşında yedinci sınıf öğrencisi bir kız, Anma Günü tatilinden hemen önce intihar etti. Alabamalı genç kız, altıncı sınıfın yarısındayken ailesinin ve okulunun teşvikiyle kendine bir erkek ismi olan "Jay" ismini vermiş ve erkek olduğunu iddia etmeye başlamıştı. Jay'in annesi, cinsiyet karmaşasına ek olarak Jay'in anksiyete ve depresif bozukluk ile de mücadele ettiğini söylüyor. AL.com ile yaptığı bir röportajda annesi, "İlk günden itibaren bir psikoloğun gözetimi altındaydık" diyor.

LGBTQ lobisi ebeveynlere çocuklarının intihara teşebbüs etmesini önlemek için transseksüel yolculuklarını teşvik etmeleri gerektiğini söylüyor. Ancak bu trajik vakada da görüldüğü gibi, bir çocuğu cinsiyet değiştirmeye teşvik etmek stresi azaltmak yerine arttırıyor. Jay’in hikayesinde, ailesi cinsiyet değiştirmesini tamamen teşvik etmişti, ancak bu teşvikleri trajik bir şekilde Jay için depresyona girip intihar etmesiyle sonuçlandı. Çocuklar, cinsiyet değiştirme yalanının sonuçları hakkında tek kelime edilmeden transseksüel olmaya teşvik ediliyor ve onlara bu yolda her türlü yardım temin ediliyor. Günümüzde transseksüalizm politikası, yetişkinlerin, özellikle de ebeveynlerin çocukların ortaya attıkları cinsiyet iddialarını teşvik etmelerini bekliyor. Ancak bu teşvik, gençlere gerçekten farklı bir cinsiyete dönüşebileceklerine dair boş bir vaat veriyor. Bu bir yalandır; ailelerce şefkatli amaçlarla söyleniyorsa da yine yalandır. Ve yalan, şefkat değildir.

İnsanlara Yalan Söylemek Onları İncitir

Savunmasız bir genç için, fiziksel olarak gerçekleştirilmesi imkansız olan bir hayalin peşinden koşmak depresyona yol açabilir. Depresyon ise intihara teşebbüsün en önde gelen nedenidir. Williams Enstitüsü, California Üniversitesi, Los Angeles Hukuk Fakültesi ve Amerikan İntiharı Önleme Vakfı'nın 2014 raporuna göre, transseksüel veya cinsiyetinden hoşnutsuz gençler arasında intihar girişimlerinin yaygınlığı yüzde 45'tir. Bu önemli bir istatistiktir. Birçok ebeveyn, küçük çocuklarına diş perisi, Paskalya Tavşanı ve Noel Baba gibi karakterlerden söz eder. Çocuklar büyüdükçe, ebeveynler onlara gerçeği söyler ve herkes numara yapmayı bırakır. Bugün ise diş perisinin yerini, herkesin inanıyor numarası yapması beklenen bir fantezi olan “cinsiyet seçme oyunu” aldı. Doktorlar ve ebeveynler kızlarına erkek olabileceklerini ve oğullarına kız olabilecekleri yalanını söylüyor. Ancak şahsen de tecrübe ettiğim gibi, cinsiyet değiştirmek yüksek riskli bir hayal oyunudur. Bir hayali takip etmek ve cinsiyet taklidimin gerçekmiş gibi görünmesini sağlamak için, bana karşı cinsiyet hormonları reçete edecek ve estetik ameliyatlar yapacak doktorlara başvurmam gerekmişti. İnsanlara gerçeği söylemek ve rol yapmaktan vazgeçmek, bir hayale kapılıp geri dönüşü olmayan hatalar yapmalarını önlemek için önemlidir.

Doktorlar Ellerinde Kesin Veriler Olmamasına Rağmen Çocukları Ameliyat Ettiklerini İtiraf Ettiler

Her şeyden önce, doktorların cinsiyet disforisi (cinsiyetten duyulan hoşnutsuzluk) yaşayan çocuklara yönelik uygulamalarının bilimsel temeli varmış gibi davranmayı bırakmalıyız. Gerçek şu ki, cinsiyet disforik bir çocuğun yıllar sonra aynı şekilde hissedip hissetmeyeceğini kimse tahmin edemez. Washington Üniversitesi'nde araştırma psikoloğu olan Kristina Olson bu durumu şöyle ifade ediyor: "Elimizde öyle ya da böyle kesin veriler yok." Başka bir deyişle, şu anda cinsiyet değiştirmenin etkilerini bilmediğimizi kabul ediyoruz, ancak ebeveynler ve çocuklar sanki yeterli veri elde edilmiş gibi tek bir yöne doğru itiliyor.

Bazı gençler travmatik bir olayın ya da bir terk edilme veya kaybın acısından kaçmak için karşı cins oldukları algısına kapılabilir, bunu bir başa çıkma mekanizması olarak istemsizce yapabilirler. Bilinçaltında kim olduklarından uzaklaşmak ve başka biri olmak isterler. Cinsiyet değişikliği, geçmişten arınmış yeni bir başlangıç vadeder. Ancak birçok psikolojik başa çıkma mekanizması gibi, cinsiyet değiştirmek de yalnızca geçici bir rahatlama sağlar.

Günümüzde bazı gençler veya ergenlik öncesi çocuklar, sosyal nedenlerle veya sadece ilgi odağı olmak için karşı cinsiyetten olduklarını söyleyebilir. Daha küçük çocuklar ise sadece karşı cinsi merak ediyor olabilir. Yaşlarının gereği olarak ortaya koydukları bu merak, kimi kötü niyetli yetişkinlerin çocuklar üzerinde deney yapmayı teşvik etmesi gerektiği anlamına gelmez.

Konunun daha derinine inmek ve transseksüel hayatı yaşamış kişiler hakkında bilgi edinmek istiyorsanız, yeni yayınlanan "Tranzformed" isimli belgeseli izleyin. Belgesel, transseksüelliği terk eden (detrans olan) 15 kişinin yolculuklarını inceliyor ve cinsiyet değiştirme kararına nasıl vardıklarını ve neden bu karardan geri döndüklerini kendi kelimeleriyle paylaşmalarına olanak tanıyor. Bu çok güçlü bir anlatı. Belgesel/film şu noktayı net bir şekilde ortaya koyuyor: Karşı cins olduğunu iddia eden insanlar derin duygusal acılar çekerler ve gerçek bir şefkate ihtiyaç duyarlar, çünkü büyük bir eksiklik yaşıyorlardır. Hayatları darmaduman olmuştur.

"Bunu Yapmanın Doğru Olduğuna İnandım"

İnsanlar 12 yıldır web sitemi ziyaret ediyor ve cinsiyet değiştirmekten duydukları memnuniyetsizliklerini ve esas cinsiyetlerine geri dönme isteklerini ifade etmek için benimle iletişime geçiyorlar. Son zamanlarda, cinsiyet değiştirmeyi düşünen herkesi dikkatli davranmaları konusunda uyarmak için büyük bir aciliyet hissediyorum.

Örneğin, erkekten kadına cinsiyet değişikliği yaptığını söyleyen bir öğretmen bana yürek burkan pişmanlık hikayesini anlattığı bir e-posta gönderdi. Bu hikaye, insanların cinsiyet değiştirmenin doğru şey olduğuna kesinlikle ikna olabileceğini, sonrasında hayatlarından memnun bir şekilde yaşıyormuş gibi görünebileceğini, ancak tüm bunlara rağmen cinsiyet değişikliğinden memnun olmayacaklarını gösteriyor:

“10 yıl önce cinsiyet değiştirme ameliyatı oldum. Bunu yapmanın doğru olduğuna inandım -ne yazık ki öyle değildi. Ödediğim bedel çok ağır oldu. En sevdiklerimi, çocuklarımı, kardeşlerimi, ebeveynlerimi ve eşimi incittim. Mahvolan hayatım dışarıdan bakıldığında bir başarı öyküsü gibi görünüyor. Lise öğretmeni olarak iyi bir işim var, oldukça aktif bir aşk hayatım oldu. Ama bunların hiçbiri hayatımın her gününde hissettiğim acıyı ve suçluluğu asla telafi edemiyor.

İster inanın ister inanmayın, bir terapiste ve birkaç cerraha göründüm. Bana uyum aşamasında olduğumu (çok uzun bir uyum aşaması!) ve bunun normal bir süreç olduğunu söylediler . ‘Güzel bir kadınsın, mutlu ol’ dediler. Ama mutlu değilim!

Meme implantlarımı çıkaracak herhangi bir cerrah tanıyor musunuz, merak ediyorum. Yeniden bir erkek olarak yaşamaya başlamayı gerçekten çok istiyorum.”

Eagles'ın "Hotel California" şarkısının sözleri gibi, "İstediğin zaman çıkış yapabilirsin ama asla ayrılamazsın." Terapistler ve cerrahlar, sözde cinsiyet değiştirme sürecinde ilerlemenize memnuniyetle yardımcı olurlar. Ancak gerçekliğe dönmek istediğinizde dönüş yolları gizemli bir şekilde kaybolur. Kimse size yardımcı olmaz. Benimle iletişime geçen insanlar, kendilerine yapılan değişiklikleri geri almak için gereken her şeyi yapmaya hazırlar, ancak barikatlarla ve engellerle karşılaşıyorlar.

Geçenlerde benzer durumda başka bir öğretmen daha bana yazdı. Ulusal Güvenlik Ajansı tarafından tespit edilme korkusuyla e-postasında pişmanlıktan söz dahi edememişti. Sadece bir görüşme talep ettiğini yazabilmişti. E-postasında şöyle yazmıştı:

“İlkokul öğretmeniyim. 12 yıl önce cinsiyet değiştirme ameliyatı oldum. Bir ara görüşebilir miyiz? Görüşemesek de sizi anlarım. Harika işler çıkarıyorsunuz, bir kahraman gibisiniz. Bir devlet okulu öğretmeni olarak internette söylediklerime gerçekten dikkat etmem gerekiyor. Eğer görüşmemiz mümkün değilse, vakit ayırdığınız için teşekkür ederim. En iyi dileklerimle..."

Yaklaşık bir saat boyunca telefonda görüştük. Ailesinden, çocuklardan ve esas cinsiyetine döndüğü takdirde öğretmenlik mesleğini sürdürebilme olasılığından bahsettik. 20 yıllık sicili kusursuz olan bu öğretmen, 12 yıl kadın olarak yaşadıktan sonra esas cinsiyetine dönerek erkek olarak yaşamına devam ederse okul yönetim kurulunun nasıl tepki vereceği konusunda korkuya kapılmıştı.

Kişinin Gerçek Benliğini Bulması Tek Yönlü Bir Yolculuktur

Cinsiyet değiştirmeyi deneyen ve bunun işe yaramadığını gören cinsiyet disforik insanların en sesli ve en acımasız eleştirmenleri, “gerçek benliklerini" bulan insanların "hakları" için savaştığını iddia edenler ve cinsiyet disforik insanları cinsiyet değiştirmeye teşvik edenlerdir. Esas cinsiyetlerini terk etmek isteyenlere cömert davranılmasını savunan eşitlik yasaları, koruyucu yasalar ve yasal yardımlar temin ediliyorken, taklit ettikleri cinsiyetten dolayı hayal kırıklığına uğrayıp esas cinsiyetine dönmek isteyenler için neden bunlar sağlanmıyor? Yalanlar ve dayatmalarla hayatları ve cinsiyetleri mahvedilen insanlar neden yok sayılıyor?

Kişinin gerçek benliğini bulması besbelli tek yönlü bir yolculuktur.

Uzaktan bakıp “cinsiyet seçme” oyunu oynayan gençlerin sayısındaki patlamaya şahit olanlar için bir hatırlatma: Bunların yüzde 41'i intihara teşebbüs edecek.* Neden? Çünkü cinsiyet değiştiren bu genç grup, yeni isimlerinin düzeltebileceğinden çok daha derin duygusal, psikolojik veya sosyal rahatsızlık yaşıyor.

Doktorlar, hangi çocukların yetişkinlikte cinsiyet disforik olarak kalacağını bilmediklerini itiraf ediyorlar, ancak gençlerin sosyal ve tıbbi olarak cinsiyet değiştirmelerine göz yumuyorlar. Hatta göz yummakla kalmayıp bunu teşvik ediyorlar. Bu çocuk istismarıdır. Bunu kendi hayatımdan söyleyebilirim. Bir çocuğa istediği cinsiyeti seçebileceğini söylemek çocuk istismarıdır. Bu, yanlış bir umut aşılamaktır. Böyle bir önerme tamamen yalandır. Ve bu yalan, diş perisinin gerçek olduğunu iddia etme masumiyetine sahip bir yalan değil, ömür boyu sürecek yıkıcı sonuçları olan bir yalandır.

Başka bir cinsiyetin taklit edilmesi, gerçek kimliğin imhasına neden olur. Gençlerin zihinlerine, oldukları kişinin yanlış olduğu, sevilecek kişiler değil, yok edilecek kişiler oldukları fikrini yerleştirir. Birinin karşı cins olmasını teşvik etmek, onun kimliğini baltalayan rahatsızlığını pekiştirir. "Teşvik" kisvesi altında gizlenen bu mesajların ağırlığından ve cinsiyet görünümlerini değiştirme arzularını yönlendiren gerçek sorunlara dikkat edilmemesinden bunalan çocuklar, yüzde 41 oranında intihar girişiminde bulunuyor. Çocuklarla bu "cinsiyet seçme" oyununu oynayan herkes, genç ruhları kendilerine ve gerçekte kim olduklarına dair olgusal gerçeğe düşman etme suçuna ortaklık ediyor.

Doktorların cinsiyet disforisi yaşayan çocukların kimler olduğunu tespit edemediklerini kabul ettiği bu zamanda, cinsiyet değiştirme çılgınlığını artık sona erdirme ve Jay gibi çocukların teşvik modeli nedeniyle gereksiz yere ölmesine engel olma zamanı geldi!

*Russell B. Toomey, Amy K. Syvertsen, Maura Shramko; Transgender Adolescent Suicide Behavior. Pediatrics October 2018; 142 (4): e20174218. 10.1542/peds.2017-4218

Kaynak: The Federalist