Çocuk ve Gençlerin Her Dediğini Doğru mu Kabul Etmeliyiz?

Ben onun annesiyim ve kızımı olduğu gibi kabul ediyorum. Onu bale ve kızlar korosuna götüren ve onunla çay partileri düzenleyen üvey babası, onunla opera aryaları söyleyen küçük erkek kardeşi, peri partisi için onunla saatlerce çalışan amcası, çok sevdiği doğum günü partisini düzenleyen teyzesi, dikiş dikmeyi öğrettiği erkek kuzeni, çocuklarına bakıcılık yaptığı komşuları ile birlikte tüm evreleri boyunca onu sevdim, destekledim ve ona rehberlik ettim. Hepimiz onu olduğu gibi sevdik. Kızım harika bir insan, ancak babasıyla yaşadığı travma geçmişi ve hayatını etkileyen öğrenme güçlüğü nedeniyle oldukça savunmasız. Yetişkinliğe adım atmakta zorlanıyor. Çözümü ise günümüzde aniden ortaya çıkan ve bazı acil ve dokunulmaz talepler listesiyle birlikte gelen transseksüellikte bulduğunu sanıyor.

Kızım üç yıl önce, teyzesi onu ilk pop konseri için kıyafet alışverişine götürmeden hemen önce transseksüel olduğunu ilan etti. On dokuz yaşındaydı. Hâlâ ruj sürüyor ve bazen yüksek topuklu ayakkabı giyiyordu. Erkek olmaya ilgi duyduğunu hiç ifade etmemişti, ama şimdi bir erkek olmak istiyordu. Bana göre sadece büyümekte zorlanıyor ve biraz rehberliğe ihtiyacı var.

Ancak cinsiyet değişimini teşvik eden mevcut bakım modeli, kızımın geçmişine ve hatta mevcut görünümüne bakmaksızın onun bu iddiasını hemen teşvik etmemizi ve hormonlar ve transseksüel ameliyatlarıyla vücutta geri dönüşü olmayan değişikliklere erişim de dahil her talebini kabul etmemizi dikte ediyor. Bu teşvik modelinde herhangi bir sorun görmeyen, "desteği" anında ve sorgusuz sualsiz itaat olarak gören düzinelerce doktor, hemşire, terapist, ebeveyn koçu ve sosyal hizmet uzmanıyla görüştük. Bu "desteği" vermezsek, onu tanıyan ve seven herkesle ilişkisini kesme hakkına sahip olduğunu söylediler. 

İki yıldır onunla hiçbir iletişimimiz olmadı. Bunun ailemiz üzerindeki, özellikle de kalbi kırık olan ve tüm bu hikayeyi sır olarak saklamadığı takdirde ölüm tehditleriyle karşı karşıya kalan küçük erkek kardeşi üzerindeki duygusal etkisi hakkında uzun uzun yazabilirim. Ama önce bunlar hakkında mantıklıca düşünelim. Buradaki dinamik nedir? Bir an için transseksüel meselesini bir kenara bırakalım. Elimizde ne var? Güç ve kontrol için bir mücadele. Yetişkinlerin kendi taleplerine boyun eğmesini bekleyen bir genç. İddialarını sorgulayan herkes onun huzurundan kovuluyor, yerine ona inanan ve boyun eğen biri geliyor.

Çocuklar her zaman ebeveynleriyle güç mücadelesine girmişlerdir ve gireceklerdir, ancak şimdi yetişkinlerden sadece gençlerin fikirlerini dinlemeleri değil, aynı zamanda ciddi konularda gençlerin kararlarını bize dikte etmelerine izin vermemiz bekleniyor! Ne büyük bir hata! Uzun vadeli sonuçların değerlendirilmesini sağlayan beynin ön lobu yirmili yaşların ortalarına kadar tam olarak çalışmaz. Elbette etrafta olgunlaşmamış yetişkinler de var. Ancak gençler yetişkin bakış açısına sahip olamaz veya kendi başlarına olgun kararlar veremezler. Bunu öğrenmek için insanlık olarak milyonlarca dolar yatırım yaptık ve yıllarca süren bilimsel araştırmalar gerçekleştirdik! Buna rağmen, hem gençlerin hislerinin gerçek olmadığını hem de bize akıl danışmaya ihtiyaçları olduğunu bile bile hatalar yapıyoruz! Mutsuzluklarının "yanlış cinsiyetten" kaynaklandığını hissettikleri için transseksüel olduğunu söyleyen her gence, sadece hislere dayanan bu iddialarından dolayı vücutlarında acil ve kalıcı değişiklikler yapacak uygulamalar öneriyoruz. İyi niyet bunun neresinde?

Gençken duygularımızla hareket ettiğimiz için başımız hiç derde giriyor mu? Güçlü ve kalıcı gibi görünen duygularımız hiç değişiyor mu? Hiç duygularımızla hareket edip pişmanlık duyacağımız aptalca şeyler yapıyor muyuz? Evet! Hem de her gün! Beyinleri henüz gelişmemiş gençler sırf bir kafa karışıklığı yaşadıkları için vücutlarına kalıcı olarak zarar verecek büyük kararlar verebiliyorlar, öyle mi?

Ehliyet almanın bile bir yaşı vardır. Ama nedense transseksüel olmak farklıdır. Çünkü burada sadece hisler söz konusudur, hiçbir kanıtınız yoktur ve olmayacaktır da. Bu bana doğru gelmiyor. Bilimle hareket ettiklerini iddia eden bilim adamlarının kanıta dayanmadan gençlere müdahelelerde bulunması ve kanıt arayışına girmemesi yanlıştır. Bir ruh sağlığı uzmanı, danışanın öz değerlendirmesini sorgulamalı mıdır? Bir doktor reçete yazmadan veya büyük bir ameliyat yapmadan önce hastanın iddialarını değerlendirmeli midir? Evet! Her zaman! Bunun için varlar! Hayatında tek bir nota çalmamış bir çocuk piyanist olduğunu iddia ediyor diye piyano konçertosuna mı çıkarılmalıdır? Böyle bir durumda ebeveynler çocuğa profesyonel bir müzisyen olmanın neler gerektirdiğini anlatır. Çocuğun parmaklarını piyano çalacak şekilde uzatmak için ameliyat yapacak bir doktor arayışına girmezler. Ya da çocuklarını tanıştıkları herkese piyanist olarak tanıtmaz veya ismini iyi bir sahne ismiyle değiştirmesine yardımcı olmazlar. 

Kızımın bu açıklamasından birkaç yıl sonra, oyuncak bebek kutusunu ve kıyafetlerini bodruma taşıdım. İlk başta, kızım üzerinde biraz etkim olması umuduyla transseksüel olayını kabul ediyor gibi göründüm. Ama sabırsızlanmaya başladığımı anlayabiliyordu. Tıp, sosyal hizmetler ve ruh sağlığı uzmanlarının onu bu yanılgısında sürekli teşvik etmesiyle, huzursuz duygularını geçici olarak bastırmaya başladı ve ailesiyle ilişkisini tamamen kesti. Onu tekrar görmeyi her şeyden çok istiyorum ama benimle konuşmuyor. Çünkü asla sessiz kalamayacağımı ve bedenini yok etmesine izin veremeyeceğimi biliyor. Buna sessiz kalmak onu tamamen terk etmek olurdu.

Yetişkinlerin, genç bir kişinin ciddi konulardaki yargılarını sorgulamadan kabul etmeleri için hiçbir neden yoktur. Olgun yetişkinler mükemmel değildir, ancak tüm gençlerin tanım gereği olgunlaşmamış olduğunu unutmak bir hatadır. Onlara borçlu olduğumuz şeyi unutmak asla doğru olmaz; bu da boyun eğmek değil, liderlik etmektir.

Kaynak: parentsofrogdkids.com